Afgelopen weekend waren de Bierfeesten in Groesbeek; een evenement wat erop bekend staat dat het jaar na jaar uit de hand loopt. We waren met een goed en gezellig team van 5 evenementenbeveiligers. Om 09:00 uur 's ochtends zaten we allemaal met goede moed en een goed humeur in de auto, onderweg nog gestopt voor een ontbijtje, en om 10:30uur stonden we keurig op tijd bij de grote tent waar de bierfeesten met Oktoberfest thema werden gehouden.
Er bleek een kleine verandering in het programma te zijn; Het eerste vat bier werd normaal binnen gebracht rond 11:00 uur per paard en wagen, waarna de Burgemeester het vat aansloeg. Dit jaar had de nieuwe organisatie echter besloten dat dit 12:30 uur werd. Voor ons dus de mooie kans om even te socialiseren met de vrijwilligers ,vroeg aanwezige feestgangers en de organisatie. Om 12:30 kwam dan echt de paard en wagen samen met de hele optocht aan, werd rond 13:00 uur het vat aangeslagen en kon het feest beginnen!
Het merendeel van het publiek was gepast aan het thema verkleed in Heidi pakjes, lederhosen en allerlei andere zeer bijzondere Tiroler outfits. Het feest zat er goed in en dat bleek ook uit de alcohol consumptie; al heel snel bleek dat dit een feest was waar menig bezoeker morgen een goede hoofdpijn aan zou over houden. Tegen 16:00 uur zat iedereen flink in de olie en begonnen de eerste incidentjes te komen: Iemand donderde van de verhoging af waar de tent op stond, een man vertikte het bij de uitgang zijn beker af te geven, een dorpsgekkie werd vakkundig door Merijn uit de tent verwijderd, er werd op tafels en stoelen geklommen en de sfeer begon de eerste omslag te maken.
Om 18:00 hadden we allemaal net een hapje eten op en stonden we allemaal weer op ons plaats. Oud-collega Don die in Groesbeek woont was net weg en we waren allemaal blij dat we even hadden kunnen bijkletsen. Toen kwam het moment wat de rest van de avond tekende; de eerste massale vechtpartij. Buiten voor de tent was een gebied waar mensen konden roken en met hun biertje wat frisse lucht konden pakken; het was immers een prachtige dag! Ik zie twee collega's ineens uit de ingang van de tent sprinten en al snel was er veel reuring voor de tent.
Wat nu uiteindelijk de aanleiding was van de vechtpartij is mij nog steeds onbekend, maar vanuit het niks gingen 2 families volledig met elkaar op de vuist. Vrouwen, kinderen, vaders, neefjes en nichtjes; iedereen deed mee. En natuurlijk waren het niet de kleine scharminkels die met elkaar op de vuist gingen maar waren 2 van de grootste kleerkasten van het feest bij het geheel betrokken. Collega's lieten alle taken vallen en met z'n vijven begonnen we de kluwen van 20-25 man die op de vuist gingen te ontrafelen. De twee grootste onruststokers hadden we er zo uit, maar uiteraard was er nog een hele familie die zich er omheen zich ermee ging bemoeien. Menno belde de politie, en terwijl we met de overige 4 allemaal bij een deel van de groep vechtenden staan breekt de grootste kerel los en geeft de man van de tegenpartij een stoot op zijn hoofd die in Breda nog te horen was. Deze viel tegen de grond, 2 collega's slepen de grote man die sloeg weg en ik duik met een andere collega weer de familie in die nu uiteraard écht goed pissig is. EHBO erbij, toekijkers op afstand, er gebeurt op zo'n moment heel veel zoals iedereen die wel eens in zo'n grote vechtpartij heeft gezeten kan beamen. Echter speelde het team collega's fantastisch op elkaar in, hadden we elkaars rug en waren we ons constant bewust van de positie van alle andere collega's.
De man die flink op zijn hoofd was geslagen werd door de EHBO van de grond gepeld en naar achteren meegenomen. Ondertussen stonden andere collega's met de kleerkast die had geslagen buiten het terrein. Voor nu zijn de twee grootste partijen dus uit elkaar. De familie van de man die was geslagen ging bij de EHBO poolshoogte nemen. Ik ben met collega Mark hier achteraan gelopen om te voorkomen dat daar dingen verder escaleerde; iets wat bij nader inzien een heel goed besluit was.
Toen we achter bij de EHBO kwamen troffen we een zeer opgefokte man met een bloedende hoofdwond aan. In zijn verwarring dacht de man die was geslagen dat Mark degene was die hem een klap had verkocht. Dit zorgde ervoor dat de man heel agressief werd en Mark wilde aanvallen. Zijn vriend, die ondertussen ook backstage was samen met zijn dochter, vrouw, en nog een stuk of 5 overige familieleden besloot hem daarop wel even te 'kalmeren'. Ik heb veel manieren geleerd en gezien om iemand te kalmeren, maar deze was mij echt nieuw. De vriend van de man die was geslagen vloog hem namelijk aan (daarin meenemend 3 bouwhekken), en begon op de grond, boven op de bouwhekken zijn keel dicht te knijpen! De dochter meldde ons terwijl we de man eraf probeerde te trekken doodleuk dat ze beste vrienden waren en dit was hoe de man weer rustig werd, maar uiteraard was dit niet helemaal handig. Meneer werd paars en zijn ogen begonnen al weg te draaien voordat we meneer met 3 man van zijn vriend hadden afgetrokken. Hiervoor waren 4 heel nare pijnprikkels nodig en het verdiende geen schoonheidsprijs maar het had gewerkt. Echter vond meneer het een goed idee om toen ze met z'n allen weer stonden het nóg een keer te doen. Een tweede keer verholpen we deze 'kalmeeractie' en de gehele familie wilde graag terug de tent in.
Om een heel lang verhaal niet nog langer te maken; Meneer is na een 20 minuten luid tierend door zijn vrienden en familie mee weggetrokken de stad in met de boodschap dat hij ons nog wel zou krijgen en dat hij aangifte ging doen tegen 'UMC KOESTAHR' (zeker doen chef, ben er alleen nog steeds niet over uit wat we fout hebben gedaan en ik betwijfel of jij dit nog weet). De andere persoon in het gevecht was weer rustig. De politie was ter plaatse (dat duurde maar een half uur...), aangiftes werden opgenomen, en er werd besloten dat de man die had geslagen weer naar binnen mocht om nog 1 biertje te drinken aangezien zijn tegenpartij toch weg was. Een kwartier later was iedereen weg en was de rust weer even terug.
Snel deelden we onze posities opnieuw in; de in en uitgang controle was nu écht ondergeschikt aan de algehele veiligheid van het evenement waar de sfeer nu erg gespannen was. 2 man binnen, 1 iemand buiten, 1 iemand aan de ingang van de tent en 1 flexibel persoon. Het was ondertussen 18:45 en het duurde niet lang voordat we met z'n allen weer onze posities konden verlaten.
Allereerst was er weer een familieruzie die buiten de tent werd opgelost; Als wij iemand niet bij een groepje weg zouden houden 'zouden ze het zelf wel oplossen'. Na wat getrek en geduw met weer een groep van ongeveer 10 man kwam er een (zo goed als) nuchtere vriend van de onruststoker aan en deze beloofde mij meneer binnen te houden tot het groepje weg was en vervolgens met hem ook te vertrekken. Dit kwam heel erg goed uit want mee dat ik dit afrond zie ik binnen een tafel vliegen en collega's rennen...
De aanleiding van dit gevecht bleek uit het geschreeuw een poging tot aanranding te zijn, het betrof echter deze keer 2 groepen jongeren die zowel onderling als tussen groepen goed op de vuist gingen. Je kon niemand vastpakken of er kwam wel weer iemand aangerend met de boodschap 'DAT IS MIJN VADER WAT DOE JIJ MIJN VADER VASTPAKKEN' of worden van die strekking. Ondertussen begon de artiest op het podium lucht te krijgen van wat er gebeurde en gaf ook vanaf het podium aan of 'iedereen het gezellig kond houden'. Nou dat schip was ondertussen gevaren want wij stonden met 4 collega's weer rug aan rug groepen uit elkaar te trekken, tafels te ontwijken, mensen van elkaar af te trekken, tegen te houden en op te rapen terwijl Menno de politie weer belde.
Toen we de 2 groepen uit elkaar en uit elkaars zicht hadden verdeelden we ons met de collega's over 2 tweetallen om de nu onderling vechtende groepen verder uit elkaar te houden. 1 man was zeer ver heen (vermoedelijk niet alleen aan de alcohol) en begon met tafels om zich heen te slaan en met alles te gooien wat hij kon vinden. Gelukkig had deze jongen een vrij potige vriend bij die naar mij toe kwam en zei dat we beter op afstand konden blijven en dat hij zou zorgen dat meneer zo snel mogelijk zou vertrekken. Op dat moment besloten wij hier gehoor aan te geven en op afstand te blijven; er was geen enkele kans dat wij van de groep zouden winnen met z'n tweeën en de vriend leek de situatie inderdaad onder controle te hebben.
De andere situatie was echter weer een ander verhaal. Er kwamen steeds meer jongeren bij, er was een koppel dat elkaar het ene moment stond te kussen en dan weer boven op elkaar lag te vechten. Er was een andere meid die iemand wilde aanvallen; chaos alom. Uiteindelijk hebben we de onruststokers via een zij hek wat open kon eruit gegooid om te voorkomen dat we ze langs alle andere vrienden moesten slepen wat voor nog meer onzin zou zorgen. Even voor de teller; we waren nu dik een uur non stop in vechtpartijen verwikkeld met per keer 20-25 man. Dit doet iets met je adrenaline en stress, maar op elk moment wist iedereen wat te doen, hadden we elkaar in beeld, hadden we elkaars rug en iedereen bleef rustig. Hier ben ik zelf erg trots op gezien dit geen team was dat al 10 keer eerder met elkaar had gewerkt. Dit bewijst maar weer dat met dit team van fijne en professionele persoonlijkheden we alles de kop kunnen bieden!
Maar de avond was nog niet voorbij. Collega's stonden nog bij de afwikkeling van de vorige vechtpartijen binnen toen we van onze coördinator doorkregen dat er met spoed assistentie buiten nodig was. Niet wetende wat er aan de hand was begonnen ik en mijn collega glibberend door de tent naar buiten te rennen. Collega's volgden snel toen ik buiten kwam en zag dat het gehele feestje zich naar buiten had verplaatst... Het echte feestje was nu namelijk vroegtijdig (om 20:00 uur) stopgezet.
Buiten stonden 6 politieauto's en (snel geteld) 20 agenten. Verder stond er nog een man of 200 op straat waar uiteraard onderling weer veel opstootjes ontstonden. Op zo'n moment werkt het ontzettend motiverend dat de politie met zulke grote getale aanwezig is en dat we eindelijk echt spijkers met koppen konden gaan slaan. De politie was het duidelijk ook écht beu en liep contant in onze rug mee als we opliepen naar wéér een opstootje om mensen uit elkaar te trekken. De eerste 2 man zat binnen no time in het arrestantenbusje en na 10 minuten was er ook een politiehond met geleider ter plaatse die goed zijn keel opzette. Het geblaf van zo'n grote politiehond werkt gelukkig ontzettend demotiverend voor de gemiddelde rotzooischopper en deze is dan ook altijd ontzettend fijn om erbij te hebben.
De agressie raakte nu meer naar ons en de politie gericht. De vriendin van 1 van de jongens die in een politiewagen zat werd meermaals door vrienden weggetrokken omdat ze een (uitermate geduldige, helaas) politieagente begon uit te schelden. Er werd een man tegen de grond gewerkt door drie agenten die weer iets had geflikt. Verderop waren wij bezig met een jongen die terug bleef komen en ons maar liep uit te schelden. Hij was al meermaals erop gewezen dat hij gewoon lekker weg moest gaan. 1 van de momenten die in nog steeds voor me zie is het moment dat mijn collega deze jongen ging 'helpen' en hem een slinger gaf waardoor hij aan de andere kant van Groesbeek terecht kwam. Echter was dit voor dit stoere mannetje niet genoeg overtuiging en kwam hij weer tierend terug. Mee dat ik met een collega op wil lopen om deze jongen nogmaals weg te sturen worden we ingehaald door 2 grote agenten die hem ook beu waren. Goed boos en flink tegenstribbelend werd ook dit figuur opgelaaien en meegenomen (karma!). Er gebeurde ontzettend veel maar nog steeds was er overzicht, liep geen collega alleen, was de samenwerking met de politie goed en maakte we langzaam maar zeker wat vooruitgang in het leeg krijgen van de straat.
Uiteindelijk was het 20:45, en toch echt wel tijd dat deze onzin zou stoppen. Na kort overleg met de politie werd besloten dat wij met vijf collega's op linie gingen vegen en de politie zou ingrijpen waar nodig. Met een beetje lichte dwang, 20 boos kijkende politieagenten en het geblaf van de politiehond op de achtergrond kregen we met 15 minuten de straat leeg. En ineens is het dan voorbij, de politieauto's rijden weg, verdachten worden afgevoerd en een verwilderd kijkende organisator komt naast ons staan; '..zo, dat was me het avondje wel'.
Hoewel dit een verhaal is waar geen einde aan leek te komen had ik nog 4 kantjes erbij kunnen schrijven; Hoe er uit alle grote vechtpartijen steeds weer nieuwe vechtpartijen bleven ontstaan. hoeveel mensen we allemaal wel niet vast hebben gehad, wat we allemaal wel niet naar ons hoofd hebben gekregen. Maar ik had ook nog zoveel kunnen schrijven over hoe trots ik ben op het team en over hoe we het hebben gedaan, over hoe fijn we op elkaar ingespeeld waren, hoeveel lol we met z'n allen voor deze drama hebben gehad en hoe fijn het was om weer even met een oud-collega bij te kletsen! Echter vonden zowel de coordinator en ik het wel goed om dit evenement en de incidenten wat meer uit te lichten om toch ook de andere kant van ons werk te laten zien.
Eenmaal in de auto bleef het gaan over alles wat we hadden meegemaakt; een soort informele en gezellige evaluatie. Gelukkig konden we allemaal ontzettend lachen omdat we met niet meer dan wellicht wat blauwe plekken en spierpijn eruit waren gekomen. Stiekem doe je op zo'n avond toch ook wel erg veel leuke anekdotes op over dronken mensen, aanleidingen van vechtpartijen en dingen die mensen in hun emotie roepen.
Dit is de avond in een notendop vanuit mijn oogpunt; ik denk dat Merijn nog wel een leuke quote heeft over de dorpsgek die hij buiten heeft gezet, Nick nog wel wat leuke Otterfeitjes kan vertellen, Mark voortaan wel 2 keer nadenkt voor hij zichzelf opgeeft voor een dagdienst in plaats van een nachtdienst, en mijkn collega en ik ontzettend blij kunnen zijn met het hele team wat we hebben rondlopen!
En de grote vraag waarmee we afsloten; Dus, waar gaan we nu heen?